Zondagmiddag ontmoet ik eindelijk mijn Couchsurfing-host Peter. Hij excuseert zich dat we elkaar niet eerder hebben gezien. Door het vele werk als zelfstandige informaticus kon hij geen tijd vrijmaken. Ik vertel hem dat ik nooit eerder zomaar de sleutel van de woning van een Couchsurfing-host ontving en dat ik hem dankbaar ben voor het vertrouwen. Ik schenk hem de fles whisky die ik kocht op de luchthaven van Zaventem. Drank is in Singapore heel duur en Peter vroeg me om deze fles. Peter belooft ’s avonds af te spreken met zijn vriendin en mij om samen iets te gaan drinken.
De andere kant van Singapore
In de namiddag bezoek ik de etnische wijken ‘Little India’ en ‘Arab Street’. In de eerstgenoemde wijk ben ik zélf een toeristische attractie: de Indiase mannen bekijken me van top tot teen. Ik geef, lichtjes ontzet, extra gas om in een drukkere wijk te lopen waar ik minder opval. Maar ik kom haast in een tourist trap terecht. Als je graag je toekomst wil laten voorspellen, kan je hier ten rade gaan bij de tientallen helderziende mensen die met tarotkaarten zwaaien. Hilarisch, zelfs papegaaien zijn er helderziend: je betaalt een bepaalde bedrag en geeft je naam op aan de ‘meester’, die fluistert je naam in het oor van de papegaai. Vervolgens houdt hij de vogel een waaier van tarotkaarten voor de neus… euh, snavel. De papegaai haalt met zijn snavel de (on)fortuinlijke kaart eruit waarop jouw lot staat beschreven.
In Arab Street was ik mijn voeten volgens een islamitisch ritueel in de damestoilet-faciliteiten voordat ik de prachtige moskee betreed. Een vriendelijke Maleisische dame leidt me een stukje rond en vertelt trots over haar afkomst, waarover ik meer ontdek in het nabije museum en cultureel centrum. Meteen word ik geprikkeld om ook Maleisië te leren kennen.
Sentosa Island
De volgende dag bezoek ik Sentosa Island, een immens groot luna- en pretpark met het meest Zuidelijke punt van Azië’s vasteland. Ik neem de metro en wandel verder naar het hoogste punt van Singapore. Met de kabelbaan zak ik af naar Sentosa Island, en aanschouw het overzicht over Singapore’s skyline. Pittig detail: de ‘flying Diamond’ kabine is volledig van glas. Als ik naar beneden kijk zie ik hoe hoog we hangen, instant treedt mijn hoogtevrees in werking. Sentosa Island is echt een gemaakte ‘happy hapy joy joy’ wereld, van een Parc Guëll kopie over pretpark rollercoasters tot idyllische stranden. Niets is te zot.
Voor een souvenir kuier ik rond in het winkelparadijs van Orchard Road. Ongelooflijk hoe alles er gebaseerd is op consumeren, hier is het echt ‘shop till you drop’. Lopen hoef je amper te doen, overal zijn elektrische (horizontale) roltrappen beschikbaar.
Tegelijk ziet elke kritische bezoeker aan Singapore dat winkelen een utopie is voor de meeste bewoners, die allen hard werken om financieel het hoofd boven water te kunnen houden. Dat hoor ik ook van Kemma, de poetsvrouw van Peter, die ik ontmoet in zijn appartement in de late namiddag. Zij komt uit Sri Lanka en wou in Singapore een beter leven voor haar en haar kinderen vinden, maar schijn bedriegt. Ze leven in armoede. En dat is voelbaar in Singapore’s suburbs, ver weg van de bling bling in het stadscentrum. Tegelijk lees ik lovende artikels in verscheidene media over de technologische snufjes in de stadstaat, waar zelfs riool- en wc-water wordt gerecycleerd tot kraantjeswater dat drinkbaar wordt verklaard.
Kortom, Singapore is een land van contrasten en absoluut een bezoek waard als stopover-bestemming.
’s Avonds neem ik afscheid van Peter en zijn vriendin. De reis gaat verder: nog 7 uren vliegen en ik land in mijn favoriete stad Melbourne!
Reizen is de kunst zich thuis te blijven voelen
Touch down in Australië omstreeks 5u30 ’s morgens! Twee baby’s hielden zowat alle passagiers in het vliegtuig wakker met hun gehuil. Tijdens de landing bewonder ik de zonsopgang over de skyline van Melbourne. Ik voel me moe maar verheug me zo! In de luchthaven van Melbourne word ik hartelijk ontvangen door Sarina Costanzo, de nicht van mijn moeder. Ze dragen exact dezelfde naam, beiden heten met hun meisjesnaam Sarina Prochilo! In de jaren ‘50 emigreerden de broers en zussen van mijn nonno uit Calabria (Italië) naar Victoria (Australië), waar zij werkten als fruittelers. Vandaag hebben enkele neven van mijn moeder de landerijen en fruitbedrijven overgenomen. De meesten onder hen zijn naar de steden getrokken, de kleinkinderen (mijn achterneven en -nichten) hebben zich over heel Australië verspreid. In Melbourne’s deelgemeente Parkdale mag ik de eerstkomende tijd verblijven bij mijn Italiaanse familieleden.
Na een hartelijke begroeting en ontbijt met Sarina’s man en kinderen slaap ik enkele uren. Zo overwin ik de jetlag vrij snel. In de late namiddag wandel ik naar het strand aan Port Philip Bay. De lucht is hier zo zuiver en ik bewonder de uitgestrekte hemel: de wolken en kleuren zijn hier zo helder, heel anders dan in België. Het besef dringt door: ik ben nu echt in Australië!
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Leave a Comment