Liezy Down Under: Perth and Freemantle (29/05/2011 – 07/06/2011)

Na de 9 dagen roadtrip met 2 crashes over de Nullarbor Plain, ben ik aangekomen in Perth, de 4^e grootste stad van Australië. Perth is de hoofdstad van de staat Western-Australia.

Reisgenoot Stine en ik schieten goed met elkaar op. De jonge Britse stille Dave loopt er een beetje bij maar is blij met ons gezelschap en vooral met onze kookkunsten. We ontdekken Perth te voet en met de gratis CAT-bus. Er is een immens park, King’s Park, zo groot als het stadscentrum zelf. Daar relaxen we een hele dag en genieten van de uitzichten. Nu we terug in de bewoonde wereld zijn, koken we lekker en gevarieerd in de hostel. Maar de prijzen hier in Western-Australia (WA) zijn nog hoger dan de rest van het land. Blijkbaar komt dit door de booming business van de mijnen in WA. In ieder geval schrik ik enorm van de uitgaven voor overnachting en voedsel. Dit belooft weinig goeds voor mijn reisbudget. Maar ik ben nu hier, once in a lifetime, en moet het er nu van nemen.

Quokka’s op Rottnest Island

Via een travel agency voor backpackers boeken we de overnachtingen in een hostel in Fremantle, een havenstadje ten Zuiden van Perth. Daar nemen we de ferry naar Rottnest Island en huren we fietsen om het paradijselijke eilandje te verkennen. Drie van de vijf UK-gasten van onze vorige roadtrip verblijven ook nog in Perth en vervoegen ons. Dit eiland is de thuisbasis van een kleine kangoeroesoort, de Quoka. De groep is erop uit om heel het eiland rond te fietsen, ongeveer 40 kilometer. Fietsen is helaas een marteling voor mijn zitbotjes. Daarom beslis ik om alleen terug te keren richting boot, via een alternatieve en kortere route inlandwaarts. En op die weg kom ik opeens de quokka’s tegen!

De beestjes zijn aanvankelijk schuw maar komen langzaam dichterbij. Mensen voederen hen waarschijnlijk en aldus zijn ze geconditioneerd. Een drietal Taiwanezen met mega-lenzen aan hun camera’s sluipen naast me om dichterbij de quokka te komen. We maken veel foto’s en giechelen omwille van het schattige beestje. Dan vragen de Taiwanezen om een foto te maken met mij. Huh?! Blijkbaar ben ik ook een beetje een toeristische attractie voor hen. Twee weken later mailen ze me de foto’s zelfs door. Ik ontmoet de groep terug aan de ferry voor we de oversteek maken naar het vasteland. Deze dag was echt mooi!

Relaxing in Freemantle

De dag nadien neem ik afscheid van Stine en Dave, die terug gaan naar Perth city. Ik blijf nog even in Freemantle want ik heb hier afgesproken met Curtis, een Australiër met Jamaicaanse roots die ik 3 jaar eerder (in juli 2008) ontmoette op een boot op de Amazonerivier in Peru! Curtis is personal trainer en is gepassioneerd door de geneeskrachtige werking van planten. Daarom was hij destijds ook in Peru. Hij nodigt me uit voor een etentje in een Asian food court en we praten honderduit. Ik vertel hem over mijn belevenissen in Peru, de goede en de slechte. Hij kan het haast niet geloven welke avonturen en traumatische ervaringen ik er beleefde. Zelf heeft hij ook het één en ander beleefd in Zuid-Amerika. Eindelijk ontmoet ik hier iemand met wie ik goed kan praten.

De volgende dag neemt Curtis me mee in zijn auto, een superleuk ‘geitje’, naar Cottesloe Beach. Daar baad ik met mijn voeten voor het eerst in de Indische Oceaan. We genieten van een cappuccino en lekkers op het strand en wandelen en praten lang.

Nog meer Australische gastvrijheid

Dan is het tijd voor afscheid. Ik heb immers een Couchsurfing-request gedaan om 4 dagen te verblijven bij Rod en Monique, ten Oosten van Perth. Curtis zet me af aan een treinstation waar we afscheid nemen. Ik reis een uur lang op de trein naar Midland, waar Rod me even later komt oppikken met zijn jeep. Rod en Monique wonen met hun 2 kinderen Emily en Jack op een farm met 6 paarden, 2 pony’s, 2 honden, een poes, kippen en eenden en een grappig schaap, dat Gordon heet.

Wat een omwenteling van levensstijl! Ik geniet van de relaxte sfeer bij deze familie en slaap veel de eerste dagen. Ik leer over de dieren en help hen dagelijks met het algemeen huishouden. De kinderen leren zelfs Spaans spreken met behulp van Dora, een fictief TV-figuurtje. Rod is een kampioen in rodeo, hij rijdt dan echt op een wilde stier. Hij leidt een lokale organisatie die dergelijke wedstrijden organiseert. Ik dacht dat rodeo’s enkel in films voorkwamen maar ziehier een levensechte sterke cowboy. Monique neemt me op wandelingen en behandelt me alsof we al jaren vriendinnen zijn. Heerlijk!

Reünie met reizigers uit Boedapest

Op zaterdagmiddag spreek ik af met 2 broers, Andrew en Aaron, die ik ontmoette op reis in Boedapest in juli 2006, toen ik met vriendinnen Eva en Katleen daar was. We zien elkaar weer in Leederville, dichtbij het stadscentrum. Maar ik spring op de verkeerde trein naar West-Leederville. Daar vraag ik verward raad aan een dame met babykoets, die me prompt voorstelt me een lift te geven naar het juiste station! Wauw, dit is een ongelooflijke hulp en gastvrijheid! Daar staan Andrew en Aaron me al op te wachten. We praten de hele namiddag lang en de mannen trakteren me op tapas en drankjes. Tegen de avond keer ik terug naar Midland per trein. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik zoveel lieve locals heb ontmoet sinds mijn aankomst in Perth!

The next episode

Op zondagmiddag woon ik een couchsurfmeeting bij in Perth city center, waar ik Kathy (33) uit Zuid-Afrika ontmoet. Wat een bubbly personality! Zij woont nu in de Seattle in de States, maar is nog altijd verknocht aan het land waar ze opgroeide. Het klikt tussen ons en we willen beiden reizen naar het Noorden van Western Australia, meerbepaald Coral Bay en Exmouth.

Op maandag neem ik afscheid van Rod en Monique en dank hen met een mand vol lekkers voor hun gastvrijheid. Ik keer terug naar de stad waar ik de volgende 2 dagen spendeer om mijn verdere reisplannen van de volgende 1,5 maand uiteen te zetten. De travel agency voor backpackers helpt me op weg met de planning. Ik reserveer de busrit van Perth naar Coral Bay (15 uren lang op de Greyhound bus), de georganiseerde roadtrip van Broome naar Darwin én mijn lidmaatschap bij WWOOF Australia!

Op woensdagochtend 8 juni verlaat ik Perth na een halfuur wandelen naar het Greyhound-busstation. Kathy komt er na een helse taxirit ook aan, net op tijd voor het vertrek van de bus. We zijn klaar voor warmer weer en nieuwe horizonten… Coral Bay, here we come!