Dit is in de Filippijnen, een sloppenwijk van Manilla. Ik was er in 2003 als vrijwilliger van de grootste NGO in België, genaamd 11.11.11.. Wat ik daar zag en rook en hoorde, tart alle verbeelding. Hoe wreed en onrechtvaardig het leven is voor duizenden mensen in de hoofdstad van de archipel. De stank was op bepaalde momenten niet uit te staan, een geur die ik nergens anders ooit heb waargenomen.
Mensen leven er in erbarmelijke toestanden. Toen er plots een regenbui los barste, kleden de kindjes zich uit en begonnen ze te dansen en te spelen in de regen. Die vreugde van de kindjes stond in schril contrast met hun oneerlijke start in hun leven van armoede en ontbering. Met de regendruppels liepen mijn tranen van ontroering en verwondering, terwijl de kindjes helemaal opgingen in het hier en nu en zich wasten en verheugden met de regen. Het is één van de mooiste foto’s ooit.
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Leave a Comment